شهید احمد مشلب

 

بسم الله الرحمن الرحیم

تولد: 1995/8/31. لبنان

شهادت: 2016/2/29. سوریه

شهید مدافع حرم

شهید احمد محمد مشلب، همان جوان جذاب و ثروتمند لبنانی که با سرعت در دل جوانان ایران و سایر کشورهای اسلامی جای گرفت و ثابت کرد که بهانه ای جز عشق، او را به سوریه نکشانده است.

مادر شهید:

احمد اولین فرزندمان بود. بسیار عزیز و دوست داشتنی بود. کودکی آرام، بی آزار، بسیار مؤدب و با اخلاق… نسبت به هیچ چیز در اطراف خود بی اهمیت نبود. اعتقاد به مذهب و دین در احمد متجلی بود. بسیار کوشا بود و ثروت باعث نشده بود که تن پرور و تنبل باشد. احمد هیچ وقت اجازه نمی داد وقتش به بطالت بگذرد.

تحصیلات

احمد دانشجوی نمونه ی دانشکده امجاد بود و توانست با کسب بهترین نمرات در رشته فناوری اطلاعات(IT) فارغ التحصیل شود. او معتقد بود مسلمان واقعی کسی است که در یک دست، کتاب به نماد تحصیل دین و علم و در دست دیگر، سلاح به نماد مجاهدت داشته باشد.

علاقه به خانواده

مادر شهید: احمد بسیار تو دل برو و دوست داشتنی بود. با وقار رفتار می کرد. در رابطه من و احمد، اخلاص، دوست داشتن و مهربانی، احترام، محبت و صداقت موج می زد. رابطه صمیمی و تنگاتنگی با احمد داشتیم. احمد نه تنها فرزند، که سنگ صبور و همه وجودم بود. احمد اهل بگو بخند با نامحرم نبود و حدود را به درستی رعایت می کرد و امکان نداشت با نامحرم صمیمی شود.

خواهر شهید

خوش اخلاقی و شوخ طبعی احمد زبان زد بود. احمد بسیار نکته سنج و دقیق بود. هیچ گاه تولد خواهرانش را فراموش نمی کرد و هر سال به ما هدیه تولد می داد. او برادری مهربان و دوستی قابل اعتماد بود. در همه چیز اعتدال داشت. نه پر حرف بود نه کم حرف. در هنگام خشم و ناراحتی، سکوت می کرد.

مبنای زندگی

مادر شهید:

احمد این حدیث امام علی علیه السلام را همیشه برای من می خواند: “برای دنیای خودت چنان عمل کن که گویا تا ابد در دنیا زندگی می کنی و برای آخرت خودت چنان عمل کن که گویا همین فردا می میری.”

معتقد بود این حدیث باعث جلوگیری از افراط و تفریط در میان مسلمین می شود. احمد مبنای زندگی خودش را بر همین اساس گذاشته بود. اهل تفریح و خوش گذرانی به جا بود، با دوستانش بیرون می رفت، از ماشینش استفاده می کرد؛ ولی حد همه چیز را نگه می داشت و همه چیزش به جا بود. اهل اسراف و زیاده روی نبود. تلاش می کرد تا دیگران را شاد کند تا همه از زندگی لذت ببرند.

غریب طوس

احمد از اوایل نوجوانی، عشق و علاقه بی اندازه ای به امام رئوف امام رضا علیه السلام داشت و همیشه به دوستانش می گفت من را با نام غریب طوس صدا کنید و همین عشق و ارادت باعث شده بود تا نام جهادی خود را غریب طوس بگذارد.

عضویت در کشافه

احمد از کودکی به عضویت کشافه درآمد و در فعالیت های فرهنگی، آموزشی، اردوهای تفریحی و … نقش مؤثری داشت. کشافه چیزی شبیه به بسیج در ایران است. وقت زیادی را صرف نوجوانان و جوانان محل می کرد. کتابهای زیادی داشت که دائم مطالعه می کرد و از مطالب آن در اردوهای فرهنگی کشافه استفاده می کرد. تلاش می کرد داستان هایی از سیره شهدا برای نوجوانان بخواند. او همیشه خود را مدیون شهدا می دانست و با حیرت و تعجب می گفتک راز کار شهدا چیست؟

دوست شهید:

قدرت بیان احمد در مسائل دینی، من را جذب او کرد. پر از نشاط و فعالیت بود. علاوه بر اینکه باعث شادی دوستان می شد، موضوعاتی را در جمع مطرح می کرد که باعث می شد که آن ها فکر کرده و نظر خود را بیان کنند. همیشه مثبت نگر بود و نیمه پر لیوان را می دید. به مشورت خیلی اهمیت می داد. متناسب با هر کاری، فرد متخصصی را انتخاب کرده و مسائل را او در میان می گذاشت.

از شاخص ترین ویژگی های احمد، صبر او بود. او بخشنده و دست و دل باز بود و اطرافیان را با بخشندگی خود خوشحال می کرد.

"به نقل از سایت زن امروزی"