آری...

بخندید به این دنیا زدگان...

به این غافلان...

به این جاماندگان...

لابد الان پیش خودتان می گویید:

این هارا ببین، بیچاره ها دل به چه چیز هایی بسته اند..

راست می گویید...

شمارا به خدا با این چهره های نورانی و آن خنده های زیبایتان دل مارا بیشتر از این نسوزانید...

البته دل ما خیلی وقت است که سوخته...

آنقدر که دیگر به سوختن و ساختن عادت کرده ایم...

اما خودمانیم ها... حتی سوختن و ساختن هم در این مسیر، زیباست...

تقدیم به شما ای شهیدان خدایی...

به امید روزی که به شما بپیوندم...