چرا عبادت؟

 

بسم الله الرحمن الرحیم

فلسفه آفرینش انسان، بندگی و عبادت و غبودیت است. این صریح کلام الهی در قرآن کریم است که می فرماید: ((وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ)) (جن و انس را جز برای پرستش و بندگی خود نیافریدم.)  

 این حکمت و هدف والا سرلوحه ی دین و دعوت همه رسولان الهی نیز بوده است. در قرآن میخوانیم: ((وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ)) (در هر امتی پیامبری برانگیختیم که (به مردم بگوید) الله را بپرستید و بنده خدا باشید و از طاغوت بپرهیزید.) 

ناگفته نماندکه  این بندگی کردن سودی به خدا نمی رساند بلکه مایه عزت و سعادت خود انسان است وگرنه خداوند بی نیاز مطلق است. آنچه که ریشه و سبب عبودیت و بندگی انسان است عبارت است از:

  1.عظمت خدا

 برخورد با یک شخصیت عظیم انسان را به تواضع وا می دارد، دیدار با یک دانشمند، آدمی را یه بکریم و احترام وا می دارد، چون که انسان در برابر عظمت و دانش آن شخصیت و این دانشمند، خودرا کوچک و کم سواد میبیند. خداوند، مبدا همه عظمت ها و جلال هاست. شناخت خداوند به عضمت و بزرگی، انسان ناتوان و حقیر را به کرنش و تعظیم وا میدارد.

 2. احساس نیاز و وابستگی

 انسان برخوردار از عز و نیاز و ناتوانی است و خداوند در اوج بی نیازی و غنای مطلق و سررشته دار امور انسان هاست. این هم عاملی است تا انسان دربرابرخداوند((بندگی)) کند.

3-سپاس نعمت

توجه به نعمت های بی حساب و فراوانی که از هرسو و درهر زمینه مارا احاطه کرده قوی ترین انگیزه را برای پرستش پروردگاد ایجاد می کند. نعمت هایی که حتی پیش از تولد انسان شروع می شود و در طول زندگی همراه ماست و در آخرت هم (اگر شایستگش داشته باشیم) از آنها بهره مند خواهیم شد. درقرآن به این نکته اشاره شده و به مردم زمان پیامبر (ص) می فرماید:((فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ، الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ)) (باید خدای کعبه را عبادت کنند خدایی که آنان را از گرسنگی نجات داد و سیرکرد و از ترس ایمن ساخت)

4-فطرت

در سرشت انسان پرستش و نیایش وجود دارد. اگر به معبود حقیقی دست یافت که کمال مطلوب همین است و اگر به تنحراف و بیراهه دچار شد به پرستش معبود های بدلی و باطل می پردازد. بت پرستی، ماه و خورشید پرستی، گوساله و گاو پرستی، نمونه های انحرافی است که وجود دارد، کسانی هم پول و مقام و همسر و ماشبن و طاغوت و مدال و ...را می پرستند.

انبیا آمده اند تا فطرت را در مسیر حق هدایت کنند و انسان را از عبادت های عوضی نجات بخشد. حضرت علی (ع) درمورد معثت رسول خدا(ص) می فرمایند((خداوند حضرت محمد (ص) را برانگیخت تا بندگانش را از بت پرستی به خدا پرستی دعوت کند)) (خطبه 147 نهج البلاغه)

روح عبادت در فطرت انسان نهفته است و اگر خوب رهبری نشود به عبادت بت و طاغوت می گراید. مثل میل به غذا که در هر کودکی هست ولی اگر راهنمایی نشود، کودک خاک می خورد و لذت هم می برد. بدون هدایت صحیح این گرایش فطری انسان به عشقهای زودگذر پوچ یا پرستش های بی محتوای انحرافی دچار می شود.