فلسفه قیام حسین بن علی(ع) از نظر مقام معظم رهبری

 

بسم الله الرحمن الرحیم

حسین بن علی(ع) در قیام خود فهماند که برای دنیای اسلام در چنین شرایطی مبارزه با اصل قدرت طاغوتی و اقدام برای نجات انسانها از سلطه شیطانی و اهریمنی این قدرت، واجب ترین کارهاست. بدیهی است که حسین بن علی(ع) اگر در مدینه می ماند و احکام الهی را دربین مردم تبلیغ و معارف اهل بیت را بیان می کرد، عده ای را پرورش می داد. اما وقتی برای انجام کاری به سمت عراق حرکت می کرد، از همه این کارها باز میماند: نماز مردم را نمی توانست به آنها تعلیم دهد؛ احادیث پیغمبر را نمی توانست به مردم بگوید؛ حوزه درس و بیان معارف او تعطیل میشد و از کمک به ایتام و مستمندان و فقرایی که در مدینه بودند می ماند. این ها هرکدام وظیفه ای بود که آن حضرت انجام میداد. اما همه این وظایف را فدای وظیفه ای مهم تر کرد. حتی آن چنان که در زبان همه مبلغین و گویندگان هست، زمان حج بیت الله و در هنگامی که مردم برای حج می رفتند این، فدای آن وظیفه ی بالاتر شد.

آن تکلیف چیست؟ همان طور که فرمود، مبارزه با دستگاهی که منشا فساد بود:((أریدُ اَن آمِرو بِالمَعروفِ و اَنهَی عَنِ المُنکَرِ و اَیسَرَ بِسیرَةِ جَدِی)) یا آن چنان که در خطبه دیگری در بین راه فرمود:(( ایا الناس! انَّ رَسواللّه (ص) قالَ مَن رَاَی سُلطاناً جائِراً مُستَحِلّا لِحُرُمِ اللّهِ ناکِثاًلِعَهدِاللّه...فَلَم یُغَیِّرُ بِفِعلٍ وَ عَلی اللّهِ اَن یُدخِلَهُ مَدخَلَه)) یعنی اغاره یا تغییر نسبت به سلطان ظلم و جور ؛ قدرتی که فساد می پراکند و دستگاهی که انسانهارا به سمت نابودی و فنای مادی و معنوی می کشاند. این، دلیل حرکت حسین بن علی(ص) است، که البته این را، مصداق امر به معروف و نهی از منکر هم دانسته اند؛ که در باب گرایش به تکلیف امر به معروف و نهی از منکر، به این نکات هم باید توجه شود. لذاست که بذای تکلیف اهم، حرکت می کند و تکالیف دیگر را ولو فدای این تکلیف اهم می کند. تشخیص می دهدکه امروز، کار واجب چیست؟ هر زمانی، یک حرکت برای جامعه اسلامی متعین است.

برگرفته از کتاب واجب فراموش شده