هدف از خواندن زیارت عاشورا

 

بسم الله الرحمن الرحیم

ما خواندن زیارت عاشورا هدف می دانیم و فکر می کنیم وظیفه ی ما در قبال زیارت عاشورا همین است و با خواندن آن به وظیفه مان در قبال آن کاملا عمل کرده ایم در صورتی که زیارت عاشورا وسیله است و می خواهد در مقابل ظالمان و جباران، انسان هایی مبارز و مقاوم بسازد و نه صرفا افرادی نوحه سرا و تسلیم در برابر ستمگران! مگر در آن زیارت نمی خواهیم:

((فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَنی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِیاَّئِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ))

(( از خدا می خواهم که مرا به سبب معرفت شما و معرفت دوستان شما، گرامی داشته و به من برائت و بیزاری جستن از دشمنان شمارا روزی فرماید.))

برائت از دشمنان اهل بیت(ع) هدفی ایت که باید در زندگی امتی که بازیارت عاشورا سروکار دارد ظاهر شود. آن هم برائت فکری و قلبی و عملی و نه تنها لفظی و ذهنی که اثری ندارد. آیا ما از خواندن زیارت عاشورا این هدف را می طلبیم و تعقیب می کنیم یا تنها آن را می خوانیم و همان خواندن را هدف می دانیم و جز آن مطلوبی نداریم؟!

آیا مقصود اهل بیت(ع)تنها یزید و ابن زیاد و شمر هزار و چهارصد سال پیش است؟ آری ما موظفیم آن هارا لعنت کنیم و از خدا بخواهیم عذاب شان را فزون کند ولی آیا جز آن ها دشمنی برای اهل بیت رسول (ع) در دنیای کنونی نیست؟! حال آنکه در همان زیارت می خوانیم:

((اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلی ذلِکَ))

و با این جمله اقرار می کنیم که محمد و آل محمد (ص) علاوه بر ظالم اول دشمنان دیگری دارند که در هر زمان در پی ظالم اول می روند و طرز تفکر او و کار او را ادامه می دهند و ما موظفیم عملا از آن ها بیزاری بجوییم و همانگونه که از خدا برای ظالمان اول  عمیق ترین دَرَکات جهنم را می طلبیم برای ظالمان تابع آن ها نیز مطرودیت از رحمت خدا را بطلبیم و عملا برای طرد آنان از جو زندگی خود، دست به کار شویم و تنها به لعنت لفظی و آرزوی نابودی آنان در قلب خویش اکتفا نکنیم. فرضا بر اثر لعنت های شبانه روزی علی الدوا بر عذاب آل ابی سفیان و آل زیاد و آل مروان افزوده می شود و تا اعماق جهنم سقوط کنند، اما آیا تنها لعنت بر آنان تکلیف را از گردن ما بر می دارد و دیگر ما نسبت به یزید منشان زمان خود وظیفه ای نداریم؟ آیا اینان مصداق ( وآخِرَ تابعٍ لَهُ عَلی ذالِک) نیستند که زیارت عاشورا دستور لعن بر آن ها را می دهد؟ آیا مقصود از لعن همان لفظی  و آرزوی قلبی است یا هدف اعتراض و اظهار تنفر و قیام در مقابل ستمگران است؟!

"به نقل از کتاب حسین ، چراغ حیات، کشتی نجات"