دل تنگ...

به نام تو، خدای یکتای من

 

خدا جانم با دست خالی از خوبی و پر از گناه و بدی به درگاهت آمده ام...

تو از تک تک حرفای من توی دلم... بر زبانم... حتی از خیلیییییی چیزایی که خودم هم بی خبرم آگاهی...

یا امان من لا  امان له...

تو خود مرا نجات دادی تو خود هوای منِ بد... منِ غافل را داشتی...و داری...

خدایا به راستی که خوبی هایت بی پایان است 

با تمام لحظه هاییی که غافل ازتو به دنیا مشغول بوده ام...

اما همیکنه صدایت زدم پاسخم  دادی...

با اینکه داشتم با پای خودااشتباه میرفتم ولی تو باری دیگر هم دستم را گرفتی...

و من باز ناسپاسی کردم...

و باز فراموشت کردم...

و باز...

اما تو گفتی هربار که بیایی قبول است... فقط بیا...

گفتی من هر لحظه پیشتم...

چقدر تو خوبی و ما یادمان میرود...

فکر میکنیم هرچه داریم خودمان به آن رسیده ایم... اما نه...

همممه چیز ما بدون هیچ استثنایی از توست و بس

خدای من...

از غفلت خسته ام...

از دنیایی که تو را ازمن میگیرد خسته ام...

از خودم که تو را فراموش میکند خسته ام...

خدایم... من از تو فقط تو را میخواهم... فقط تو...

نگذار با شرمندگی پیشت بیایم...

یا طبیب من لا طبیب له...

خوبم کن... روسفیدم کن... شهیدم کن...

م.ف