گاهی مرور...

بسم الله الرحمن الرحیم

آنچه عمل را در مسیر صحیح و خدایی قرار می دهد، پیروی از رهبری آسمانی و شایسته است. در سایه ی چنین رهبری و ولایتی، خط صحیح عمل و عبادت، کارساز می شود و در غیر آن صورت یا بی خاصیت و اثر می شود، یا عبادت هم در راستای اهداف دشمنان راه خدا قرار میگیرد.

اگر مسافران با راننده ای راه شناس و امین مسافرت کنند، هرچند ژنده پوش و نا مرتب باشند، سرانجام به مقصد میرسند. ولی سرنشینان شیک پوش وآراسته ی اتومبیلی که به راننده اش اطمینان نیست و ناشی یا مست است یا مسیر را اشتباهی میرود، هرگز به مقصد نمی رسد، بلکه چه بسا نابود شوند.

امروز ، کشور های اسلامی ارزشمندترین قوانین و دستورالعمل های اسلامی را در اختیار دارند ولی به خاطر گردن ننهادن به رهبری معصومین یا جانشینان آنان و تن دادن به ولایت جور و حکومت طاغوت ها دچار ذلت و تفرقه و ضعف اند.

عبادت در سایه ی رهبری صحیح ، مفهوم راستین خودرا می یابد و خداوند آن را می پسندد و می پذیرد. در حدیث از امام باقر(ع) است:

(( مَن دانَ اللّهَ یَجهَدُ فیها نَفسَهُ وَلا اِمامَ لَهُ مِنَاللُهِ فَسَعیُهُ غَیرُ مَقبولٍ))  ( کسی که ایمان به خدا دارد و عبادت جانفرسا هم انجام می دهد، ولی امام شایسته ای از طرف خدا ندارد تلاشش بی فایده و نپذیرفته است)

در حدیث دیگر می خوانیم:

(( مَن لَم یَتَوَلّنا لَم یَرفَعِ اللّهُ لَهُ عَمَلاً))  (هرکه ولایت مارا نداشته باشد و به رهبری ما گردن ننهد، خدائند عملی را از او بالاا نمی برد و نمی پذیرد.)

"از کتاب راز نماز؛ بیانات امام خمینی (ره)"