سلام بر تو ای وعده خدا که آن را ضمانت نمود...

بسم ربی

تاریکی ظلم و محنت و رنج جهان را فرا گرفته

و خورشید میداند که روشناییش نمایشی بیش نیست

بغضی سخت زمین را فراگرفته 

و بیابان ها از ناامیدی خشکیده اند

اما ابرها!

ابرها هنوز شوق گریستن دارند

و کمان رنگین بااینکه میداند عمرش طولانی نخواهد بود

باز هم در گرگ ومیش پس از طوفان سوسو میزند

و خورشید باری دیگر ابرها را کنار میراند

و به این دنیای تاریک چشم میدوزد

و نه ظلمت ونه بی رحمی آن

هیچ یک را از بازگشت باز نمیدارد

چونان هنگامی که سیاهی و وهم شب فرا میرسد

نه ستاره ها را می ترساند و نه آفتاب را

که شاید لحظتی چند بر او پیروز باشد اما

این تاریکی‌ست که به فنا محکوم است

خورشید این را میداند

و چونان بیابان های خشک و تشنه

که باران را از رویش و رشد نا امید نمیسازد

چرا که همه آنها میدانند

میدانند کسی آنجاست که روزی صبح میکند تمام این تاریکی را

صبحی بی پایان

سلام بر تو هنگامی‌که بر می‌خیزی،

 سلام بر تو زمانی که می‌نشینی،

 سلام بر تو وقتی که می‌خوانی و بیان می‌کنی،

 سلام بر تو هنگامی‌که نماز می‌خوانی و قنوت بجا می‌آوری،

 سلام بر تو زمانی که رکوع و سجود می‌نمایی ...

سلام بر تو ای پیش نهاده‌ی آرزو شده،

 سلام بر تو به همه سلام‌ها،

زیارت آ ل یاسین