غریبه‌ای میان دوستان

بسم الله النور

اولین مخاطب خودم هستم.

پانزدهم شعبان ما را یاد تو نمی‌اندازد

خوشحالیم بخاطر شیرینی های رایگانش

جشن می‌گیریم تا کمی دلمان شاد شود

مولودی خوان ها پشت سر هم کلماتی را فریاد می‌زنند

چراغانی های رنگارنگ شهر را زیبا کرده اند

مساجد برنامه های خود را با سخنرانی و کمی شعرخوانی طولانی کرده‌اند

همه از شما حرف می‌زنند

احادیث و روایت فراوان است

از قیام شما می‌گویند

اینکه روزی خواهید آمد و نور دوباره به زمین بازخواهد گشت

اما هیچکس نمی‌گوید الان چه باید کرد؟

هیچکس نمی‌گوید که شما چه کسی را می‌پذیرید؟

هیچکس نمی‌گوید که وقتی دانشجوی بسیجی درس‌نخوانی هستی، مسئولیت پذیر نیستی، 

بلد نبودی اما معلم یا استاد شدی، برای پول پزشک شدی، هزینه مالیات مردم برای تحصیل مثلا رایگانت  را هدر می‌دهی، تریبون داری اما زمان شناس نیستی، مسئولیتی رو پذیرفتی که میدونستی مناسبش نیستی، دروغگویی، کم فروشی، گران فروشی، بد اخلاقی، با سستی و تنبلی کار می‌کنی، کار ها را ماست مالی می‌کنی،‌ بی حوصله ای، بی انگیزه ای، شاداب و با نشاط نیستی، مغزت را بکار نمی‌اندازی، از نعمت تفکر و تعقل استفاده نمی‌کنی

امام زمانت تو را نمی‌خواهد

حالا می‌خواهی تمام شهر را شیرینی پخش کن

آمدی ای نور چشم و جان ما...

بسم رب المهدی

منتظرت می مانیم...